Miałem ostatnio okazję wypróbować AX Visio podczas pobytu w południowo-zachodniej Kostaryce.. Jeszcze przed jej pierwszym użyciem miałem mnóstwo pytań: Jak to będzie, używać lornetki, która potrafi identyfikować ptaki? Czy mi się to spodoba, czy też na przeszkodzie staną moje utarte ptasiarskie nawyki? Jakie nieoczekiwane korzyści odniosę? Czy odkryję jakieś wady?
Takie myśli towarzyszyły mi pierwszego wieczoru, kiedy po raz pierwszy ładowałem baterie do lornetki!
Zanim wyruszyłem w teren, postanowiłem oswoić się z AX Visio w bezpośrednim sąsiedztwie mojej kwatery. AX Visio ma wbudowany aparat, którym można fotografować, a także filmować ptaki. Zdjęcia są wysyłane do aplikacji Merlin Bird ID w celu identyfikacji gatunku. Podczas patrzenia przez okulary lornetki w polu obrazu widzi się wyświetlacz przezierny, na którym wyświetlany jest interfejs. Musiało wprawdzie minąć trochę czasu, nim się do tego przyzwyczaiłem, jednak szybko i intuicyjnie nauczyłem się, jak uzyskać w aparacie urządzenia obraz odpowiedniej jakości umożliwiający dokonanie identyfikacji. W porze śniadania udało mi się zidentyfikować pierwszego ptaka – Strojnogłowika złotodziobego!
Wiedząc już co nieco o tym, jak działa urządzenie, postanowiłem ruszyć w teren. Pierwszego ranka obserwowałem ptaki przez AX Visio, jadąc powoli po piaszczystej drodze wiodącej do Oceanu Spokojnego. Wykorzystując wynajęty samochód w charakterze ukrytego stanowiska obserwacyjnego, mogłem poćwiczyć korzystanie z AX Visio bez płoszenia ptaków. AX Visio bez trudu zidentyfikowała szereg pospolitych gatunków żyjących na terenach otwartych, takich jak Chruścielak szaroszyi, Tyran melancholijny, Czajka miedziana, Tygryska nagobroda czy Ara żółtoskrzydła.
Aura nowości towarzysząca obserwowaniu ptaków ze wspomaganiem identyfikacji sprawiła mi wiele radości. Wszelkie początkowe obawy, że wspomaganie cyfrowe w jakiś sposób pozbawi mnie radości związanej z analogową obserwacją ptaków, szybko poszły w zapomnienie, gdy tylko rozpocząłem eksperymenty.
Spędziwszy pierwszy poranek na obserwowaniu ptaków na otwartej przestrzeni, zdecydowałem, że wypróbuję AX Visio w bardziej wymagającym środowisku: nizinnym tropikalnym lesie deszczowym.
Uzyskanie spójnych wyników identyfikacji w AX Visio w tym otoczeniu przysparzało nieco trudności. W lesie deszczowym ptaki poruszały się szybciej i często zasłaniały je liście lub gałęzie, a warunki oświetleniowe podczas obserwacji nie zawsze były zadowalające. Ale właśnie w takich okolicznościach do akcji wkraczają inne wyjątkowe funkcje AX Visio: Nawet jeśli system nie jest w stanie dokonać na bieżąco identyfikacji w terenie, AX Visio i tak zapisuje zdjęcia ptaka zaobserwowanego przez lornetkę w celu późniejszej identyfikacji. Pierwszego ranka funkcja ta przydała mi się kilkakrotnie, gdy obserwowałem tęgostery, które są trudne do rozróżnienia ze względu na duże podobieństwo.
Las deszczowy okazał się również świetnym miejscem do wypróbowania Shared Discoveries. Ta funkcja pozwala użytkownikowi wirtualnie zaznaczyć na drzewie miejsce, w którym znajduje się ptak. Lornetkę można następnie przekazać innej osobie, a system strzałkami naprowadzi drugiego użytkownika na lokalizację ptaka. Funkcja ta otwiera naprawdę rewelacyjne możliwości przed przewodnikami oraz wszystkimi osobami obserwującymi ptaki w grupie. Nie trzeba już korzystać ze wskaźnika laserowego ani niejasnych opisów mających ułatwić odszukanie ptaka trudnego do wypatrzenia. Wystarczy oznaczyć go w lornetce, a system zajmie się resztą!
Gdy drugi poranek dobiegł końca, z przyjemnością stwierdziłem, że coraz lepiej radzę sobie z tą rozszerzoną formą obserwowania ptaków. Cieszyłem się też, że mam do noszenia tylko AX Visio, a nie lornetkę, a oprócz niej jeszcze aparat fotograficzny. Niespieszna wędrówka po lesie bez dodatkowego obciążenia sprawiła, że ten poranek w terenie był czystym relaksem.
Tego dnia zabrałem AX VISIO do rezerwatu Finca Cantaros w San Vito, nieopodal granicy z Panamą. Ta okolica zapewnia atrakcyjne połączenie terenów zalesionych i otwartych.
Obserwując ptaki w nowym miejscu, często używam funkcji Explore w aplikacji Merlin Bird ID jako podręcznego cyfrowego atlasu ptaków. Oznacza to, że podczas obserwacji w terenie muszę raz po raz odrywać oczy od lornetki, żeby spojrzeć na ekran smartfona. Wielką zaletą AX Visio jest to, że pozwala przemieszczającemu się ptasiarzowi skupić się wyłącznie na ptakach, ponieważ eliminuje konieczność nieustannego przenoszenia wzroku pomiędzy smartfonem, aparatem fotograficznym i lornetką. A co najlepsze, AX Visio zapewniła mi dostęp do moich obserwacji na ekranie smartfona, dzięki czemu mogłem zidentyfikować trudne do rozpoznania ptaki w wolnym czasie – po powrocie na kwaterę albo podczas podróży. Miałem zatem możliwość korzystania w terenie z mojego smartfona, ale wcale nie było to konieczne!
W rezultacie im lepiej poznawałem AX Visio, tym lepiej mogłem się skupić na obserwacji, korzystając jednocześnie z urządzenia. W terenie niezliczoną ilość razy miałem na obserwację ptaka ledwie ułamek sekundy. W takich chwilach trzeba podjąć trudną decyzję: czy próbować zrobić zdjęcie identyfikacyjne, czy zapisać w pamięci charakterystyczne cechy ptaka umożliwiające identyfikację. Dzięki AX Visio mogę zrobić obie te rzeczy naraz, nie odrywając wzroku od ptaka. To szczególnie przydatne podczas obserwacji trudnych do odróżnienia lub jednolicie ubarwionych gatunków, takich jak Tyrany północne, Wireonki czy Świstunki leśne.
AX Visio była pełna niespodzianek. Nawet bez wirtualnego interfejsu jest to rewelacyjna lornetka o imponującej sprawności optycznej. Pozwoliła mi obserwować i identyfikować ptaki oraz dokumentować moje obserwacje w zupełnie nowy sposób. Im lepiej poznawałem AX Visio, tym bardziej doceniałem jej wyjątkowe zalety.
O autorze
Rick Bateman
Rick Bateman nie rusza się nigdzie bez swojej lornetki. Jako pisarz, fotograf i ptasiarz prowadzący obserwacje na całym świecie nieustannie patrzy w niebo, nawet gdy akurat nie podróżuje.
